hsn25
Uyarı Seviyesi : 
Kayıt tarihi : 11/08/10
 Mesaj Sayısı : 460
 Nerden : istanbul
 Yaş : 32
Cinsiyet : 
Ruh Halim : 
Tuttuğu Takım : 
 |  Konu: SERÇEYLE DÖRT YAVRUSU  Cuma Ağus. 13, 2010 11:45 am | |
| Bir varmış bir yokmuş, bir anne
serçe ve onun dört tane birbirinden
şirin yavrusu varmış. Serçe sıcak yaz
aylarında yuvasında yavrularını büyütüyormuş.
Gündüzleri yavruları için yem topluyor, gün
boyu bir kaç kez yuvaya dönüp küçükleri besliyormuş.
Her geçen gün yavrularının büyüdüğünü,
güçlendiğini görüyor ve seviniyormuş.
Sonbahara doğru yavrular artık iyice büyümüş,
yuvada hoplayıp zıplamaya, kanatlarını denemeye
başlamışlar. Bir gün yine kanatlarını denerlerken,
birden çıkan rüzgar yaramaz yavruları
alıp yuvadan uçurmuş.
Anne serçe, akşam döndüğünde yavrularını göremeyince
çok üzülmüş. Onların artık uçabilecek kadar
büyüdüğünü biliyormuş, ama hayata dair nasihatlar
vermeden, onlarla vedalaşmadan
gittiklerine çok üzülmüş.Kış ayları yaklaştığında, anne serçe tarlada
yem toplarken birden yanına doğru uçan dört
küçük serçe görmüş. Yavrularını hemen tanımış.
Birbirlerini kucakladıktan sonra anneleri
onlara nasıl yaşadıklarını sormuş.Önce en büyük yavrusu anlatmaya başlamış:
“Önce bahçelerde yaşadım, solucan topladım. Sonra
kirazlar olurken kiraz yedim. Kirazdan sonra armutla
beslendim. Karnım hiç aç kalmadı.”
“Ay, yavrum” demiş serçe anne,”bu hayat çok
tehlikelidir. Başkasına ait şeylerle yaşamaya alışanın
başına kötü işler gelebilir.”
Sonra bir sonraki yavrusu anlatmış:
“Ben konağın yakınında yaşadım. Zengin insanların
artıklarını, ahırlarda hayvanlara verilen yemlerin kalıntılarını
topladım. Karnım hep doydu, hem de çok iyi
yemeklerle.”
“Ay yavrum” demiş anne, “zenginliğin yanında
yaşamak iyidir, ama zenginlikle birlikte alçaklık
da hep orada olur. Bu hayat çok tehlikelidir.”
Sonra üçüncü yavrusu anlatmış:
“Ben yol boylarında yaşadım. Orada hep bir şeyler bulunuyor.  Onları topladım.”
“Ay yavrum” demiş anne. “Yol boyları
tehlikeli olur. Sen yem toplarken yaramaz çocuklar sana
taş atabilir.”
Sıra en küçüğe gelmiş:
“Anne, ben ormanda kaldım. Ağaçların dalları arasında
yer buldum kendime. Kimseye zarar vermeden, kimseye
muhtaç olmadan, özgür yaşadım. Kendi bildiğim gibi,
kimseye bağlı  olmadan yaşamak çok güzel. Hayatımdan çok memnunum.”
“Yavrum” demiş anne. “En küçük olmana rağmen
en akıllı senmişsin. Özgür olan, hayatta kimseye
muhtaç olmayan, en mutlu hayatı bulacaktır. Senin hayatın
diğerlerine de örnek olmalı.”
| |
|
