Mutsuz lider

Konu: Mutsuz lider Cuma Ağus. 13, 2010 11:03 am

MUTSUZ LİDER

Bir akşam sofrasının hararetli bir döneminde Mustafa Kemal, kişisel özgürlüğünün bir[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] bölümlerinden yoksun bırakılması acısını hüzün dolu sözlerle şöyle anlattı:

- "Şimdi siz buradan ayrılır, istediğiniz yerde gezer dolaşırsınız.
Benim gözümde bunun ne büyük mutluluk olduğunu bilemezsiniz. Halime
bakın, sahip olduğunuz bu özgürlükten yoksunum, cumhurbaşkanıyım ama
köşeye atılmış ve özgürlüğü sınırlı bir insanım. Bütün eğlencem,
akşamları soframa topladığım arkadaşlara ayrılmıştır. Haydi şimdi
buradan ayrılıp bol bol dolaşın, istediğiniz yerlere girip çıkın, arzu
ettiğiniz gibi eğlenin. Ben de bunun hayaliyle avunurum." dedi.

O akşam hepimiz masadan erken ayrıldık.

Damar ARIKOĞLU
Kaynak: Damar Arıkoğlu - Hatıralar, 1961

ASKERLE GÜREŞ

Bir gezisinde, Kolordu binasının kapısında aslan yapılı bir Mehmetçik gördü. Çağırdı ve güler yüzle sordu:
- Sen güreş bilir misin?

Yanındakilerden en kuvvetli görünenlerle Mehmetçiği güreştirdi. Genç
asker her zaman üstün geliyordu. Çok neşelendi, ayağa fırladı.

Ceketini çıkarıp Mehmet'e ense tuttu:
- Haydi, bir de benimle güreş!

Katıksız ve temiz Anadolu çocuğu Ata'sının yüzüne hayranlıkla baktı:
- "Atam," dedi. "Senin sırtını yedi düvel yere getiremedi. Bir Mehmet mi bu işi başarır?"

Gözleri doldu ve ağlamamak için gülmeye çalıştı.

Tahsin UZER

Kaynak: Millet Dergisi, 1946

ABDÜLHAMİD

1937
yılında idi. Yaz aylarından biri. Doğrudan doğruya kendi kontrolündeki
bir gazetede "Makedonya" adlı bir eserim tefrika ediliyordu. Bir akşam
üstü Başyaver Celâl (Üner) Bey beni telefonla aradı. Dolmabahçe
Sarayı'na davet edildim. Ve Saraya gidince de, hemen hiç bekletilmeden,
üst kata çıkarıldım. Bir kapı açıldı, kendimi Büyük Adamın karşısında
buldum. Saygılarımı bildirince, belli bir iki nezaket cümlesi ile beni
okşadı. Sonra:
- Yazını okuyorum, dedi. Hürriyetin ilân edildiği zaman küçük bir
çocuk olman lâzım. Fakat kutlarım, o günleri iyi canlandırıyorsun.
Yalnız Abdülhamid'i hiç sevmediğin belli.

Biraz durdu. Elindeki bir renkli kalemi, önünde açık duran kalın
ciltli bir Fransızca kitaba dikine vurarak düşünür gibi oldu. Ben
susuyordum. Bu hal bir iki dakika devam etti. Sonra birdenbire şu
sözler çıktı ağzından:
- Sevme Abdülhamid'i! Yine de sevme! Fakat sakın anısına hakaret
edeyim deme. Senin kuşağın biraz daha ölçülü kararlar vermeye alışmalı.
Bak çocuk! Kişisel kanımı kısaca söyleyeyim: Tecrübe göstermiştir ki,
toprakları üstünde yaşayan insanların çoğunun durumu kuşkulu ve
sınırları yalnız düşmanlarla çevrili bir büyük devlette, Abdülhamid'in
yönetimi büyük hoşgörüdür. Hele bu yönetim on dokuzuncu yüzyılın son
yıllarında uygulanmış olursa...

Bunun üzerine ayrılmama müsaade buyurmuşlardı. Saygılarımı tekrarlayarak huzurundan uzaklaştım.

Nizamettin Nazif TEPEDELENLİOĞLU

Kaynak: Hürriyet Gazetesi, 31.07.1958